‘Danny & The Champions Of The World’, een Britse band opereert op het kruispunt van pub rock, country soul en alt-country. ‘Danny & The Champions Of The World’ zijn in 2007 opgericht als begeleidingsgroep van zanger Danny George Wilson. De naam van deze formatie werd ontleend aan het beroemde gelijknamige kinderboek van schrijver Roald Dahl. De groep debuteerde in 2008 met een titelloze plaat. De stem van Danny George Wilson werd al eens eerder vergeleken met de schitterende, wat rauwe en schorre soulstem van de betreurde Willy DeVille (1950-2009). Aangezien die er jammer genoeg niet meer is, mag Danny wat ons betreft, voor een lange tijd nog voor diens opvolging zorgen.

Tot vandaag hebben de leden van ‘Danny & The Champions Of The World’ (Chris Clarke, Paul Lush, Steve Brookes, Geoff Widdowson & Henry Sr. JNR) hun territorium voor live optredens voornamelijk beperkt tot het Verenigd Koninkrijk, maar we zijn er rotsvast van overtuigd, dat het sextet op evenveel succes zal kunnen rekenen in andere landen. Op het derde COUNTRYfestival in Sint Truiden waren we ze er ook bij en deden er hun ding (zie video's) in de fantastische achthoekige aula, de 19de-eeuwse  Academiezaal van de vernieuwde Abdij site. Wij van Rootstime.be maakten van hun optreden in Sint Truiden gebruik, om met de frontman “tattoo” Danny George Wilson een gezellige babbel te doen.

 
Mr. Danny George Wilson, welkom in België op het derde Country Festival, hier in Sint Truiden. Voel je je als Brits muzikant vandaag op je gemak, tussen al deze Amerikaanse country muzikanten?

Ja ergens wel, want ik omschrijf mijn muziek niet als country muziek. Wij in Engeland kunnen, wanneer het over muziek gaat,  terug blikken op een lange geschiedenis. We hebben geen muziek waarin we zingen over snelwegen en prairies. We zingen over ons leven, onze familie en over onze vrienden. The Stones en Bonnie Lane zij zingen over hun leven. Zo deden Chuck Berry, Hank Williams dat ook al op hun manier. Dat was ook zo in Amerika, dat was R&R, prima muziek. Zo werkt dat nu eenmaal…    

Is er hier in de UK, hier in EU, plaats voor country muziek? De meesten kennen de UK enkel als rock land…

Ik denk het heel zeker. Het heeft niets met een land op zich te maken. We doen het als band uitstekend in de UK en er was altijd veel volk op onze optredens. Ik hou van country en roots muziek, maar ik hou ook even veel van R&B, blues en R&R. Ik denk dat er een publiek is voor iedere soort muziek, die vanuit het hart komt.     

Kan je ons kort vertellen wie buiten Danny George Wilson, de frontman, gitarist en singer-songwriter ‘the Champions of the World’ zijn? Vanwaar deze naam?

De band heeft een interessante geschiedenis. We zijn aanvankelijk als een onsamenhangende bende begonnen. ‘The Champions’ nu en al sinds enkele jaren, vijf denk ik, zijn Paul Lush, de lead gitarist. Hij is afkomstig uit Australië. De bassist is Chris Clarke, die ook de opname studio ‘Reservoir’ leidt in Londen N4, waar we ons laatste albums opnamen. Hij speelde ook al eerder in een Engelse band, The Rockingbirds*. Dat was een geweldige band. Pedal steel gitarist is Henry Sr. en saxofonist en keyboardspeler is Geoff Widdowson. Wij noemen hem “”Free Jazz” Geoff. Tenslotte is er ook nog drummer Steve Brookes. We vormen met z’n zessen een hechte band, zonder wetten of te veel repetities. We zijn met ‘The Champions’ begonnen in 2007. Daarvoor speelde ik met mijn broer in een andere band “Grand Drive’**.  Mijn broer is geen kampioen en doet nu andere dingen.

[‘The Rockingbirds’ is een Britse country rock band, die in 1990 in London opgericht werd. De originele line-up bestond uit songwriter Alan Tyler (zang, akoestische gitaar), Sean Read (tamboerijn, zang), Andrew Hackett (gitaar), Patrick Arbuthnot (pedal steel), Dave Goulding (bas) en drummer Dave Morgan. Ze splitten in 1995, maar er was een reünie in 2008 voor de 18de verjaardag van ‘Heavenly Records’. In 2009 waren ze te zien tijdens het ‘Glastonbury Festival’ /nvdr.]
[**’Grand Drive’ is de band van de broers Danny en Julian Wilson. Beiden zijn in Australia geboren en opgegroeid in Zuid Londen. Ze speelden vooral Amerikaanse muziek. Met leden van o.a. ‘Goldrush’ stichtte Danny in 2007 ‘the Champions of the World’ /nvdr.]

Hoe zou je zelf de stijl van de band omschrijven? Dekken de volgende omschrijvingen voldoende de lading: country, rock, Americana, soul…?

Ik denk dat we, zoals dat geldt voor andere bands, meerdere stijlen omvatten. De vier stijlen die je aanhaalde dekken voor een groot deel de lading. Ik vergelijk het altijd met een jukebox, daar zit ook van alles wat in. Ik hou van country muziek, soul muziek, Doowop* muziek en R&R. Ik hou van Springsteen en ik hou van blues. We houden van de songs die we spelen. 

[*Doowop is een a capella muziekstijl uit de US, die zijn hoogtepunt kende in de jaren vijftig. Vaak zong het achtergrondkoortje ritmische nietsbetekenende woorden, waaruit ook de naam van de stijl te herleiden is. Het genre had het voordeel dat instrumenten niet nodig waren. De stijl kwam op in de jaren twintig. Na de piek in de jaren vijftig, zakte de populariteit weer weg in de jaren zestig. Uit de Doowop ontwikkelde zich in de late jaren zeventig de human beatbox stijl.]

Door wie ben je beïnvloed? Wie zijn jullie voorbeelden?

Vooral door oude soul en Doowop muziek, maar ook door Springsteen, Dylan en Tom Waits. Het is een mix van al deze genres die onze muziek beïnvloedt. Momenteel luister ik ook naar Hall & Oats, The Bee Gees… Ik hou verder ook van Guy Clark, van iedereen die goed is. Ik luister naar iedereen, die iets te zeggen heeft.

Het laatste album is sinds het debuut in 2008, het vijfde studio album, dat opgenomen werd. Hoe verschillend is dit album, als je het vergelijkt met de andere albums? ‘Stay True’ (2013) nam je op met een resem gasten / vrienden. Was “beter” doen nog mogelijk?

Klopt, het is ondertussen al mijn vijfde album. Al mijn albums zijn verschillend. Ik zeg altijd tegen iedereen, het is een “nieuw” album. Ik ben tevreden over alle albums en met de songs. Het laatste album is een goed album, we hebben er goed op samen gewerkt. Vergeleken met het vorige album is het album nog wat “strakker”. Het is ook in de Reservoir Studio opgenomen. Dit album was met minder gasten, maar met extra twee vrouwelijke backing vocals, van een bevriende band ‘The Magic Numbers’* en Siobhan (Parr) en Rachel (Thomas Davies). Zij waren er toen, maar spijtig genoeg nu, niet bij.
Een beter album?
Grappig, want mijn vader vroeg me ook: “Kan je beter doen dan je laatste album?”. Ik weet het niet en het kan me ook niets schelen. Ik heb een nieuw album gemaakt, ik heb het geprobeerd,. Het is belangrijk, maar ik wil niet dat dat té belangrijk wordt. Hier gaat het in muziek niet om, vind je niet?...

[*’The Magic Numbers’ is een Britse pop band. De groep bestaat uit twee maal een broer en een zus. Romeo Stodart - gitaar, zang, banjo, piano, Michele Stodart - bas, zang, toetsenbord, Angela Gannon - slagwerk, melodica, zang & Sean Gannon - drums. Ze zijn allen uit West-Londen afkomstig / nvdr.]

Waarom de titel “What Kind Of Love”? De titel is een geweldige love song en een song met vele open vragen. Vond je ondertussen al de antwoorden?

Al de nummers op het album en ieder nummer op zich gaat over de liefde. Dit is voor ons heel gewoon, normaal. Er bestaan vele soorten liefde. Liefde voor je familie, je broer, voor de bende waar je in zit… voor je vrouw, je kinderen. Dat is waar het in het album overgaat. Ja, met vele open vragen en, ja met vele onbeantwoorde vragen!

Wanneer ik naar ‘Can I Change My Mind’ of ‘Just Be Yourself’ luister, hoor ik een fantastische soul stem. Heb je er nooit aan gedacht om andere richtingen in te slaan doen?

Dank je voor het compliment, da’s erg vriendelijk. Ik ben geboren met die stem. Dat je me een soul man noemt vind ik leuk. Soul muziek is leuk, ik hou ervan. Er zijn in de wereld zoveel fantastische dingen om te doen… Een soul album maken zou leuk zijn, maar het zal niet mijn volgende album zijn… 

Mijn favoriete track is (vanwege de tekst en de groove) ‘It’ll Be Alright In The End’? Een goede keuze? Wat zijn jou favorieten?

Dat is inderdaad een fantastisch nummer, een goede keuze! We spelen het zeker vanavond. Ik schreef dit nummer samen met Paul (Lush), hij bracht het idee aan. Het is een heel eenvoudig nummer, een nummer over vrienden en de liefde en steun die je van hen krijgt. Het nummer straalt het positieve gevoel van de band uit. Muziek maken is je goed voelen.  

Heb je als band een “still to realize” lijst?

Een echte lijst heb ik niet, maar er zijn zeker dingen, die we willen doen. Personen die wie we zeker eens willen ontmoeten, of met wie we eens willen samen spelen. We spelen samen met en we spelen voor mensen, die we graag hebben. Er zijn geen verplichte dingen. We doen ons best en we spelen zo goed mogelijk.

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?

Er staan dit jaar nog een hele reeks optredens gepland, die we moeten gaan doen. We zijn ook bezig met nieuwe nummers en gaan daar aan werken in de studio. Het nieuwe album zal weer anders zijn dan het vorige album en de albums er voor. Ik verzorg vooral de songwriting. Ik verzamel ideeën en werk ze uit. Dit kunnen zowel teksten als melodieën zijn. Echt methodisch is dit niet allemaal, maar dat trek ik me ook niet aan. Het overige, het resultaat komt er, als er anderen bij zijn en als je het samen af maakt. 

Wie bepaalt er wat er op de set list komt? Wat kunnen we straks verwachten?

We hebben een basis set list, ik maak die meestal, die naargelang de plaats soms wat verandert, soms gewijzigd wordt. We wachten altijd af wat de sound check brengt, hoe de instrumenten klinken en wat kan. Vandaag? Het accent gaat waarschijnlijk wat meer liggen op ons laatste album, maar het moet zeker ook exclusief, speciaal zijn. We moeten allen samen een gezellige tijd beleven, dat moet de essentie zijn. Having fun!

Laatste vraag: Wat heb je over jezelf geleerd van je muziek?

(Een lange aarzeling…) Dat is een erg goede vraag… Ik heb vooral veel van de mensen geleerd en vooral hoe ze zijn. Ik ben nu vierendertig en ik ben geweldig gelukkig met de gift, die ik meegekregen heb. Met mijn muziek kom ik overal in de wereld en ontmoet ik mensen, die ik nooit eerder ontmoet heb. Ik heb vrienden kunnen maken, waarvan ik nooit heb kunnen dromen. Dat is gewoonweg geweldig!

Thank you again Mr. Wilson for your time and thank you for your music!

Eric Schuurmans

meer foto's © Rootstime

VIDEO 1 - VIDEO 2 - VIDEO 3 - VIDEO 4 - VIDEO 5 - VIDEO 6 - VIDEO 7